Ang Maasim na Ubas : Isang Parabula

PAALALA: Ang lahat ng nakasaad dito ay isang kathang isip lamang. Isipin kung maniniwala o hindi. Take time to realize at magmuni-muni.

Kakatapos lang ni Juan magtrabaho. Pagod na pagod at gutom na gutom. Nakita niya ang isang basket ng ubas sa lamesa. Alam niyang gusto niya nang kunin ang mga iyon at lantakan para naman mapawi ang gutom niya. Pero dahil magaling siya, kaya naman daw niyang pigilan ang kumakalam na sikmura niya. Pilit na naghanap ng ibang pagkain si Juan pero maski anong tingin niya sa mga cabinet sa kusina ay wala siyang makita. Kung meron man, mga de lata lamang na mukhang masarap pero pagbukas niya ay expired na pala. Inisip niya kung kakainin na ba niya yung ubas. Isip. Isip. Isip.

Palakas ng palakas ang tunog ng tiyan niya at alam niyang sumasakit na iyon dahil gutom na nga siya. Pero hindi pa rin niya kinuha yung ubas kasi naisip niya na baka maasim ito. Inisip niya na baka hindi ito masarap. Inisip niya na baka mamaya hindi naman pala safe ito kainin. Kaya ang ginawa niya tinignan niya lang yung ubas.

Hanggang sa lumipas ang ilang oras, nalipasan na rin siya ng gutom. Natatakam pa rin siya sa ubas pero hindi niya pa rin ito ginalaw. Naisipan na lang niyang lumabas muna at magpahangin sa labas.

Pagbalik niya, wala na ang isang basket ng ubas. Kinain na ng kapatid niya. Ayan tuloy, nganga.

MORAL LESSON: Wag ng magpatumpik-tumpik pa. Kung may nakahain sa lamesa, at nagugutom ka kainin mo na. Kung may gusto kang tao, sabihin mo na. Kung may nais kang gawin, simulan mo na. Wag mo na hintayin ang oras na mawala pa ang nasa sa iyo na.