Saturday, July 23, 2011

Gets mo na?

Hulaan mo. Ano to? Mahirap mahulog, baka maging cheesy. Mahirap mahulog, mahirap makaahon. Mahirap mahulog parang bangin. Sabihin natin, pag-nahulog ka dito, para ka na ring kinahon sa metal box na pinuno ng kadena sabay tapon sa dagat. Kapag merong nanyari na hindi mo gusto, suntok sa lungs, o suntok sa ribs ang mararamdaman mo. Masakit. Mahirap itago. Kailangan iiyak. Kailangan ng musika na may kalungkutan din. O kaya minsan, pati buhos ng ulan. Yung iba masaya, yung iba sakto lang, yung iba hinahanap, yung iba nagmamadali, yung iba malungkot, yung iba takot, yung iba iniiwasan. Iba-iba. Sari-sari. Halo-halo. Walang nakakainitndi sa atin. Kung meron man, unti lang. Bihira lang, Miminsan lang. Pero isa lang ang sigurado. Panahon lang ang makakapagsabi.

Malamang hindi mo ako naiintindihan sa mga sinasabi ko dito kung hindi mo pa nahuhulaan ang tinutukoy ko. Parang blackhole eh. Hinihigop lahat. Hanggang sa wala ng matira sayo. Wala nang natira para sa sarili mo. Pwede rin natin sabihin na hindi nito hinigop ang lahat. Ganun naman eh. Kusa mong ibibigay. Huli na kapag nalaman mong sayang lang lahat. Ikaw na nga ang nagbigay, ikaw pa ang tanga.

Ano? Nahulaan mo na ba? Dapat ang sagot mo, OO. Kasi lahat ng tao nararanasan to eh. Bata, matanda, babae, lalaki, bakla, tomboy, butiki man o baboy. Ewan ko. Ang labo. Sa totoo lang, hindi ko alam kung bakit ito ang naisip kong isulat. Hindi ko pa naman to nararanasan, o baka akala ko lang. Mukha nga. Akala ko lang. Pwede rin na baka ito ang naisip ko dahil sa mga taong nakapaligid sa akin. Madami sila. Halos lahat, ito yung issue. Nakakagulat na ito ang kayang mag-pasaya sa atin. Mag-paikot ng mundo. Mag-lagay ng mga ngiti sa bibig natin. Mag-bigay kislap sa mata natin. Pero hindi natin alam, ito rin ang makakasira sa mundo natin. Makakapag-paiyak sa atin. Minsan pa nga, pag nasobrahan na, meron pang nagpapakamatay. Ang saklap nun.

Hindi ko alam. Hindi ko alam kung anong pumasok sa ulo ko at kung anu-ano na naman ang pinagsusulat ko. Medyo nakakalito. Nakakagulo ng utak. Siguro nga ganito talaga to. Magulo. Kailan nga ba naging maayos? Kung lahat eh maayos, wala ng magulo. Ang labo. Tulad ng sinabi ko kanina, baka nasulat ko to dahil sa mga taong nakapaligid sa akin. Haluan natin ng salitang bakla para mas gumulo pa.

Si churva, churva si churva pero hindi naman niya churva, dahil ang churva talaga ni churva ay si churva na hindi namin maintindihan. Malabo eh. Lahat kasi ay churva. Isa pang churva ay chuchurva na sa churva para mag-churva eh panu naman ang churva. Si churva naman ay may churva kay churva kaso may chinuchurva naman si churva kaya si churva, churva na lang. Si churva naman churva rin kay churva pero ang alam ni churva si churva ang churva kaya hindi siya chumuchurva dito. Si churva naman na nang-chuchurva kay churva ay ma-churva. Ang labo rin. Hindi ko maintindihan kagaya ni churva. Si churva ay hindi nakikichurva sa mga churva dahil sa churva ng churva ni churva. Si churva naman ay churva kaso ayaw niya machurva o baka hindi naman churva kaya churva na rin sya. Basta kung lahat ay churva edi lahat churva. (Ang lahat ng kachurvahan ay isang inspirasyon mula sa librong “mga kwentong parlor ni wanda ilusyunada)

Kita mo? Ang gulo nu? Ganyan yun. Sana nakuha mo na ang sagot sa pinahuhulaan ko. Ibalita mo sa akin kung alam mo na.

Salamat sa pagbasa. Pasensya kung medyo magulo. Hindi ko rin maintindihan eh. Pero aminin natin, totoo lahat ng sinabi ko diba? Kulang pa nga yan eh. Mas madami ka pang karanasan kesa sa akin kaya alam kong alam mo na ang lahat ng ito. Ginulo ko lang talaga ang utak mo. :D LABYU OL.

-CEARA
PS. Nahalungkat ko lang sa FB notes ko. Dati ko pa to nasulat. Wala lang.

No comments: