Isa sa pinakamahirap na sitwasyon kapag sasabihin mo sa taong mahalaga sa iyo na gusto mo siya. Ang daming “factors to consider” di ba? Parang lahat na lang iisipin mo, kung anong magiging reaksyon niya, kung tatanggapin ka ba niya, kung gusto ka rin ba niya, kung magagalit ba siya sayo, kung lalalayo ba siya sayo o magbabago ang pagtrato niya sa iyo. Madami. Hindi lang yan, madami pang iba.
Pero paano kung naghihintayan lang kayo? Paano kung inaantay ka niyang mauna na umamin sa mga nararamdaman mo? At paano kung naghihintay ka rin lang na umamin siya sayo? Mukhang tanga diba?
Kasi maraming oras ang nasasayang. Lagi natin sinasabi na ang oras ay isa sa pinaka-importanteng bagay sa mundo. Kapag nagamit mo na, hindi mo na mababalik. Hindi ka makakabili sa tindahan o makakahanap sa may basurahan. Kaya nga lagi rin sinasabi na matuto ng “time management” diba?
Pero hanggang kailan? Hanggang kailan ka maghihintay? Gagagaya ka ba kay Juan Tamad sa kanyang pilosopiya sa buhay? Eh kailan ka gagalaw.. kapag huli na ang lahat?
Wag mo na antayin na manyari yun. Gumawa ka na ng paraan habang maaga pa. Hindi ka uusad kung hindi ka maglalakad. Itapon na yang kaba. Isuka na ang hiya. At ihagis palayo ang katorpehan. Alam ko naman na hindi mo rin kaya na may kasama siyang iba.
No comments:
Post a Comment