Mahal ng Trip

Alam naman nating lahat na mahirap makakuha ng pera. Hindi siya pinipitas sa mga puno, binubungkal o pinupulot. Kailangan paghirapan, kailangan magsipag. Paano ba yan? E magastos tayo.

Oo, mga kabataan ngayon, malakwatsa talaga. Kahit saan mall ka pumunta, ang daming bagong gimik. May Timezone, Sine, Lasertag, Bowling, Iceskating, Karaoke, Bar, Gig, Eat all you can, Ocean Park, Enchanted Kingdom, basta kung ano-ano pa. Madami dyan kung tutuusin. Talagang pambarkada.

Aminado ako, nae-excite ako sa mga ganito. Pag gusto ko gusto ko. Pag may pera, meron talaga. Pero alam ko na hindi ako mayaman at lalong hindi ako mag-aastang mayaman. Hindi ako yung tipong makikisabay sa mga taong hindi ko naman talaga kayang sabayan. Bakit ko ipipilit? Magmumukha lang akong tangang kawawa.

Ang punto ko lang..  Ayoko ng mahal ang trip.

Marami naman pwedeng gawin na enjoy kahit hindi masyadong mag-aksaya ng pera. Simple lang naman, para sa akin ayos na yung pupunta ka sa bahay ng barkada mo tapos tambay. Usap-usap. O kaya nuod ng DVD at kumain ng tsisirya. Maglaro ng truth or dare extreme version at magtatatawa hanggang sa matae ka. Ayos na sa akin yun ganun.

Pwede rin naman na mamasyal sa mga park o kaya maski sa UP. Libot. Lakad. Kwentuhan. Manuod ng live version ng mga “buhay ng tunay na tao” sa tabi-tabi. Uupo, magtatawanan. Tamang trip. Kain ng isaw o kaya kwek-kwek sa kanto. Inom ng softdrinks na nakasupot. Ayos na sakin. Swak na.

Ang sa akin lang naman, makasama ko yung mga taong gusto kong makasama. Di na importante magpa-sosyal o magpa-mahal ng trip. Ayos na ako, basta kasama ko lang yung mga taong nagpapasaya sa akin.