Pagkatapos ng pagpapakasasa sa walang katapusang action potential, Sodium potassium pumps, OINA, Brachial Plexus at kung ano-ano pa habang umiinom ng Kape with Cinammon (Ginaya ko yung sa commercial.), medyo nakahinga na ako ng maluwag. Meron pa kaming exams pero sakto lang, di na gaya nung mga nauna tulad ng Ana at Physio. Buti naman kahit papaano, medyo makakatulog na ako ng maayos.
Practicals kanina, masaya ako kasi hindi masyado sumakit yung ulo ko. Hindi ko alam kung papasa ba ako o kung lalagpak sa resulta, basta kahit papaano medyo okay naman siguro. Mas okay ako kesa sa pinakauna namin na practicals, pwedeng hawakan yung mga cadaver. Yun nga lang, minsan may mga pagkakataon na masarap sigawan ng “Excuse me” yung ibang kaklase ko. Tumatakbo kasi yung oras, hindi lang naman sila yung tumitingin sa part nila. (1:2 kasi. Isang cadaver, dalawang estudyante.)
Badtrip lang kanina, nasira na naman yung sapatos ko. Wagas. Literal na nabutas yung sapatos ko. Bumili na lang ako ng tsinelas sa may overpass. 50php lang, sayang pero pwede na rin. Ikumpira mo na lang kapag naglakad ako pauwi habang nakayapak. Medyo maulan pa kanina, kabadong kabado ako dahil pag ako sinwerte, patay na talaga yung sapatos ko. Malamang sa malamang, hindi pa ako nakakalayo nag-hiwalay na yung mga materyales ng sapatos ko.
Pagtapos ng araw sa iskwela, diretso sa Gateway. Nuod ng sine. Oo, raks eh. May exam pa bukas pero nanuod pa ako. (About Marriage lang naman, paiiralin ko na lang ang pagka-echosera ko tungkol sa mga ganyang usapin.) Ang Babae Sa Septic Tank. Natuwa ako. Sobra. Unang beses kong makanuod ng Indie. Astig. Lalo na yung eksenang may nagyayabang na direktor. (Nakarelate ako kasi totoo nga naman na may mga ganung klaseng tao. Sobrang lakas ng hangin. Sobrang laki ng ulo.) Pero pinakamalakas na impact sa akin yung “Putang Ina! Kotse ko!” Dun talaga. The best. Ramdam ko eh. Tipong “I Feel You”.
Naalala ko kasi yung pakiramdam na sobrang saya mo na. Pakiramdam mo puro “Wohhhhoooooo!” na lang. Tapos bigla kang babasagin ng mga nakakayanig na panyayari. Sakit nun pre. Ganun din naramdaman ko nung nadukutan ako ng cellphone nung nanuod ako ng gig. Pero ganun talaga eh, tsambahan lang yan.
Nuod muna ako Biggest Loser Pinoy Edition. Baka sakaling pumayat ako kagaya nila.
No comments:
Post a Comment