Minsan may mga pagkakataon na dumadating sa buhay natin yung mga taong hindi natin inaasahan na makikilala natin. Yung tipong wala kang koneksyon, pero naging parte pa rin siya ng buhay mo. Masaya man o malungkot, kasama pa rin siya sa libro na isinusulat mo. Librong ikaw ang may akda. Hindi mo na kailangan ng editor o publisher, automatic na yun. Dokumentado lahat.

Yung mga ganitong tao, hindi mo man gustuhin, pero hindi ka pa rin sigurado kung hanggang anong chapter sila aabot. Kung hanggang dulo, o kung hanggang anong page. Hindi rin kasi maiiwasan na dumating sa punto na kailangan mo nang magpaalam sa taong iyon kapag sobrang daming masasakit na panyayari ang nagaganap.

Pero ganun talaga, yan ang kwento ng buhay eh. May dumadating, may nawawala. Isa lang ang nasisigurado ko. Mas magiging okay ang lahat kapag itinago mo ang mga ganitong kakaibang istorya ng buhay mo; Sa puso man o sa isipan.